
Słonka
Wygląd: Słonka ptak wielkości gołębia, o krótkiej szyi i długim prostym dziobie. Oczy osadzone wysoko w czaszce. Upierzenie rdzawobrązowe o złożonym rysunku (brązowe, czarne i białawe plamy oraz fale). Dobrze maskuje się na tle zeschłych liści. Wymiary: długość całego ciała 34-38 cm, rozpiętość skrzydeł 50-65 cm, ogon 7,5 cm, waga około 340 g. Słaby dymorfizm płciowy.
Tryb życia: Rozpowszechniona, ale niezbyt liczna na terenie całej Polski. Żyje w strefie od północnego koła podbiegunowego do Zwrotnika Raka. W Polsce gatunek lęgowy, przelotny. Jak inne ptaki z rodziny brodźców zamieszkuje lasy liściaste i mieszane o wilgotnej ziemi. Również błota, bagna, podmokłe łąki. Samiec podczas lotu tokowego wydaje chrapliwe głosy. Głos słonki - chru chru, przeplatane wysokim psip. Lata wieczorem i o zmierzchy chwiejnym lotem. W niebezpieczeństwie przenosi pisklęta w locie trzymając je w dziobie. Gniazdo to dołek w ziemi pod osłoną pnia lub grubej gałęzi, wysłany mchem i suchymi liśćmi
Rozmnażanie: Samiec tokuje obok samicy z opuszczonymi skrzydłami i podniesionym ogonem. Loty tokowe najpóźniej kończą się w czerwcu. Słonka składa od 4 do 6 jaj w kolorze brązowożółtym skąpo nakrapiane szarymi i brązowymi plamami. Pisklęta wykluwają się po ok. 25 dniach. Matka opiekuje się nimi ok. półtora miesiąca.
Odżywianie: głównie dżdżownice i larwy owadów, do których wydobywania służy jej długi dziób.
Sezon polowań: Od 1 września do 21 grudnia.