
Kuna leśna (Martes martes)
Wygląd: kuna leśna, jak wskazuje sama nazwa, występuje w gęstych lasach, gdzie urządza sobie legowisko w dziuplach i zaroślach. Oprócz kuny leśnej w przyrodzie występuje również drugi gatunek kuny w Polsce - kuny domowej, która jest mniejsza od leśnej. Ta ma długość ok. 50 cm i osiąga wagę do 1,5 kg. Dożywa do 10 lat. Kuna leśna charakteryzuje się dość dużą głową, ostrym pyskiem, krótkimi nogami i krótkimi uszami. Ogon jest długi i puszysty. Ubarwienie futra zmienia się w zależności od pory roku. Najciemniejsze futro występuje na wierzchu, ciemne- brązowe, są również łapy wyposażone w pazury. Na szyi w okolicach głowy i na podbrzuszu futro jest żółte. Kunę łatwo rozpoznać po jasnej, kremowej, półokrągłej plamie, która znajduje się na piersiach.
Rozmnażanie: czas rozmnażania kun przypada na lato i trwa od lipca do sierpnia. W tym czasie kuny, które na co dzień prowadzą samotny tryb życia łączą się w pary. Cieczka u kun objawia się charakterystycznym odgłosem, który wydaje samica, a który przypomina miauczenie. Pomiot następuje u kuny po 38 tygodniach od zapłodnienia, a więc w kwietniu lub maju. Podobnie jak w przypadku saren, u kun występuje zjawisko ciąży przedłużonej, tak aby młode mogły się narodzić wiosną. Młode przychodzą na świat ślepe, zaczynają widzieć dopiero po upływie miesiąca, czasem nieco później. W pierwszych miesiącach życia przebywają przy matce, dopiero w drugim roku życia osiągają zdolność do samodzielnego życia.
Odżywianie: kuna wychodzi na polowanie po zachodzie słońca. Znana jest ze swojej szczególnej agresji podczas polowań - ofiarę chce zadławić, przegryźć gardło, a nawet odgryźć głowę. Można dotrzeć pewną powtarzalność, jeśli chodzi o miejsca polowań - kuna wraca w już odwiedziny rejon zazwyczaj po upływie tygodnia. Podstawą pożywienia kuny są myszy i szczury, ptactwo, króliki, zające, drób, a także jaja. Za jej przysmak uchodzą jagody i owoce leśne. jagody i owoce leśne.
Sezon polowań: od 1 września do 31 marca.