Blog myśliwski – czy warto?

Blog myśliwski – czy warto go prowadzić? Czym miałby się wyróżniać spośród milionów innych blogów? Czy blog myśliwski to tylko i wyłącznie miejsce na opowieści związane z łowiectwem? Czym mógłby się wyróżniać mój blog myśliwski? Nie są to jedyne pytania, jakie zadajemy sobie, zanim zaczniemy pisać. Tym bardziej, że dobry blog zobowiązuje. Jeśli znajdzie czytelników, to będą oni czekać na nowe wpisy i nie można zostawić go odłogiem.

Przypomnijmy, słowo blog pochodzi z angielskiego i oznacza prowadzony w Internecie dziennik, w którym wpisy układają się chronologiczne i najczęściej można je układać w różne kategorie. Osoba pisząca blog to blogger, a ogół blogów określa się mianem blogosfery.

Definicja jako taka brzmi trywialnie. Ale dopiero w tym miejscu zaczyna się rola bloggera. W tym przypadku bloggera-myśliwego. Każdy blogger zaczynając pisać, czuje się na początku trochę jak pisarz przed pustką kartka papieru. Podróż w nieznane i obawa przy stawianiu pierwszych zdań. Nie są to przecież zdania jedynie dla siebie. Mają trafić do innych, a zważywszy na możliwości Internetu – przynajmniej teoretycznie – do wszystkich.

Z jednej strony myśliwy ma ułatwione zadanie. Jeżeli łowiectwo jest czyjąś prawdziwą pasją, bez problemu znajdzie dziesiątki barwnych opowieści z polowań, pochwali się trofeami, pokaże wspaniałe zdjęcia zwierząt i przyrody. Prawdziwą przyjemnością jest pisanie o posiadanej broni myśliwskiej. O jej zaletach (o tym piszemy chętnie) i ewentualnych wadach (te możemy zamieścić pod koniec wpisu, najlepiej drobnym drukiem). O prym w tematach bloggerów-myśliwych na pewno staną ich najwięksi przyjaciele na polowaniu – czyli psy myśliwskie. Ale blog myśliwski może być również miejscem precyzyjnych, niemalże inżynieryjnych wpisów. Jak zbudować dobra ambonę, jakie parametry mają moja kniejówka i ekspres.

Ale są też trudności, które autor bloga myśliwskiego musi pokonać. Łowiectwo to nie tylko tematy łatwe i przyjemne. Zdarzają się przecież nieetyczne zachowania kolegów, nie mówiąc o narastającym problemie kłusownictwa. Nie raz przyjdzie nam pisać, o zwierzynie znalezionej we wnykach oraz o daleko idącej pobłażliwości organów ścigania wobec kłusowników. Zupełnie inna sprawa to nadanie blogowi myśliwskiemu cech indywidualnych, czegoś, co będzie zachęcać do odwiedzenia właśnie naszego bloga. To rola dla wyobraźni i odrobiny literackiego talentu, którego nie brakuje myśliwym. A przecież wielu najwybitniejszych pisarzy, na czele z Ernestem Hemingwayem, było zapalonymi myśliwymi.

Czy warto zatem prowadzić blog myśliwski? Z całą pewnością tak. Wielu powie, że nie samo polowanie jest najprzyjemniejsze, ale te wszystkie opowieści i wspomnienia, często powtarzane wiele razy, które się z nim wiążą. Fotografie i filmy, które z chęcią oglądamy w gronie łowieckiej braci. Nie ma dziś lepszego miejsca niż blog myśliwski, aby nadać tym wspomnieniom cechę trwałości. Warto, aby nasze wspomnienia zachowały się i stały trwalsze od spiżu. W dzisiejszych czasach tym trwalszym materiałem jest cyfrowa przestrzeń z jej ciągle rozwijającą się blogosferą.
Blog myśliwski to też znakomite miejsce, aby zarazić innych stylem życia myśliwych. Przekazać wartości, które łowcy pielęgnowali od pokoleń. Dla młodych czytelników bloga, może być miejscem lepszym od niejednej książki, w którym nauczą się nie tylko łowieckiej sztuki, ale – co dużo ważniejsze – nauczą się etycznej i prawnej odpowiedzialności myśliwego za swoje postępowanie i otaczającą go przyrodę.

My myśliwi, dobrze wiemy, że ani łowiectwo, ani pisanie nie są sprawami łatwymi. Nie ma wszak wątpliwości, że satysfakcja, jaką czerpiemy z polowania, jest warta poświęceń. Warto sprawdzić, czy potrafimy równie pięknie podzielić się naszą życiową pasją w literacko-multimedialnej formie wypowiedzi, jaką jest blog myśliwski.