Gończy polski

Gończy polski to pies niezwykle lubiany przez polskich myśliwych. Owa miłość opiera się pewnie na swoistym poczuciu patriotyzmu, ale z pewnością nie byłaby tak gorąca, gdyby gończy nie sprawdzał się na polowaniach. Jego żywiołem są przede wszystkim zbiorowe i indywidualne polowania na zwierzynę grubą, a także odnajdywanie postrzałków, ale sprawdzi się również w innych zadaniach – stróżowaniu, a nawet aportowaniu.

Fakty
Gończy polski to pies o lekkiej, zwartej i sprężystej budowie. Ruchliwy i odporny na trudne warunki pracy nawet w terenach górskich (z których się wywodzi). Średniego wzrostu (max. 59 cm), sylwetka prostokątna. Czaszka wypukła, silna szyja, umięśniony grzbiet. Maść czarna, z czerwonobrązowym podpaleniem na łapach, nad oczami, kufie i części ogona. Gończy polski, jak sama nazwa wskazuje, jest psem z grupy użytkowej gończych, które w rodzimej tradycji myśliwskiej określane są mianem ogarów. Psy gończe oszczekują zwierzynę podążając jej tropem aż do chwili jej upolowania. Mają wypędzić szczekaniem zwierzynę z jej stałej siedziby i zapędzić w miejsce obsadzone przez myśliwych lub zagonić na powrót do matecznika. Niezwykle istotną cechą i zaletą gończych jest modulowanie głosu podczas gonu. Wprawny łowca potrafi dzięki temu odróżnić gatunek i nawet wstępnie wiek zwierzyny, za którą podążają psy.

Historia
Historia gończego polskiego jest zawiła i nie do końca znana. Obecny gończy polski wywodzi się od typu ogara typu bieszczadzkiego, hodowanego przez płk Pawłusiewicza i jego rodzinę. Po pewnym załamaniu się hodowli tych psów w latach 60-tych, w latach 80-tych nastąpiło powolne odrodzenie rasy, która zdobywała sobie coraz większe uznanie i popularność. Data publikacji obowiązującego standardu psa to rok 1983 (uzupełnienie w 2000 r.), a data uznania przez FCI w 2006 r. i zarejestrowana pod nr. 354.

Opinia myśliwego
Dariusz Gorgoliński, który jest posiadaczem gończego Alfa, podkreśla zalety rasy. – Mają ogromną pasję są bardzo cięte i odważane, ale jednocześnie inteligentne i zazwyczaj rozważne. Potrafią np. trzymać na bezpieczny dystans dużą lochę czy odyńca, a przelatki będą już podcinać. Mają charakter i potrafią sobie radzić same, podejmować decyzje – do tego zostały wyselekcjonowane. To, co je wyróżnia, to świetny zmysł orientacji. Nie gubią się, a nawet jeśli się zapodzieją, to same wrócą na miejsce, nawet po wielu godzinach... Można zostawić im jakąś część ubrania właściciela w miejscu gdzie ostatni raz widzieliśmy psa i pies po jakimś czasie wróci w to miejsce - chyba że ktoś im w tym przeszkodzi. Mają doskonały górny i dolny wiatr. Puszczone w miot bardzo szybko odnajdują tropy zwierzyny. Miot obkładają daleko i szybko . Niezwykłą zaletą jest, że każdą zwierzynę głoszą innym tonem gonu, który jest słyszalny na bardzo dalekie odległości W przypadku zwierzyny płowej będzie to głoszenie wysokie i częste, a w przypadku zwierzyny czarnej rzadkie i bardziej basowe. Wprawny mener usłyszy nawet czy pies goni jedną dużą sztukę, czy całe stado. Inaczej będzie go słychać, kiedy podejmie świeży trop, inaczej jak będzie gonił na oko, inaczej jak będzie stanowił zwierzynę. Gończy polski potrafi też świetnie odnajdywać postrzałki, nawet po 48 godzinach i dłużej. Często jest naturalnym oszczekiwaczem lub prawidłowo ułożony, oznajmia znalezionego postrzałka. Pytany o charakter i układanie psa Gorgoliński mówi: – Gończy nie jest łatwym psem. Każdy jest trochę inny i każdy ma swój charakter. Wiele zależy od indywidualnych cech konkretnego psa . Na pewno trzeba im poświęcić czas i zapewnić dużą dawkę ruchu i zajęć. Gończe są nieufne, i bardzo czujne dlatego doskonale sprawdzają się również jako psy stróżujące.. Polowaliśmy z nimi minionej zimy, która przecież była bardzo ciężka, radziły sobie świetnie na mrozie i wysokim śniegu, są bardzo wytrzymałe i odporne. Gończy to pies zawsze gotowy do pracy i niezmordowany – podsumowuje.

W Polsce i za granicą
Gończy polski jako rasa rodzima, może liczyć na polskich myśliwych, ale rasa staje się coraz popularniejsza także za granicą. Pojedyncze gończe polskie polują już w Niemczech, Szwecji, Czechach, Francji i USA. Z całą pewnością warto polować z gończym i promować wśród myśliwych gończego, który może być symbolem i ambasadorem polskiego łowiectwa na świecie - gończy polski.