Na które zwierzęta można polować w grudniu 2021?

Gatunki zwierząt, na które można polować w grudniu 2021
GATUNEK                                                                                    Okres polowań
Jelenie szlachetne (byki, łanie i cielęta)                                          Cały miesiąc
Jelenie sika (byki, łanie i cielęta)                                                     Cały miesiąc
Daniele (byki, łanie i cielęta)                                                           Cały miesiąc
Sarny (kozy i koźlęta)                                                                      Cały miesiąc
Dziki (wszystkie)                                                                              Cały miesiąc
Muflony (tryki, owce i jagnięta)                                                        Cały miesiąc
Tchórze i kuny                                                                                  Cały miesiąc
Lisy, Jenoty, Norki Amerykańskie, Szopy Pracze                            Cały miesiąc
Piżmaki                                                                                           Cały miesiąc
Zające szaraki i dzikie króliki również w drodze odłowu                 Cały miesiąc
Bażanty (koguty; kury: wyłącznie na terenach OHZ (bażanta))      Cały miesiąc
Kuropatwy (tylko w drodze odłowu)                                                 Cały miesiąc
Słonki                                                                                                  do 21.12
Kaczki (krzyżówki, cyraneczki, głowienki i czernice)                          do 21.12
Gęsi (gęgawy, zbożowe i białoczelne)                                               do 21.12
 na terenie województw: zachodniopomorskiego, lubuskiego wielkopolskiego i dolnośląskiego cały miesiąc
Łyski                                                                                                   do 21.12

Przez cały rok wolno polować na:
- norki amerykańskie, jenoty i szopy pracze;
- borsuki, tchórze, kuny (leśne i domowe) na terenach obwodów łowieckich na których występuje cietrzew    lub głuszec;
- lisy na terenach obwodów łowieckich, w których występuje głuszec lub cietrzew lub prowadzono w       ostatnich 2 latach kalendarzowych zasiedlenia zająca, bażanta lub kuropatwy – przez cały rok;
- piżmaki na terenach rybackich obrębów hodowlanych;
- dziki – odyńce, wycinki, przelatki oraz warchlaki, przy czym za warchlaki uznaje się dziki od dnia    urodzenia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego.

Kalendarz polowań – stan prawny na 16.10.2009 r.

KUROPATWA

Kuropatwa ma na czole, wokół oczu i podgardlu upierzenie rdzawoczerwone. Grzbiet i skrzydła z wierzchu brązowo-szare z czarnymi, popielatymi i rdzawymi znakami. Podbrzusze i szyja popielata, marmurkowana. Na piersiach, na brudnobiałym tle, kasztanowo-brązowa plama, która u kogutów i bardzo starych kur ma kształt podkowy otwartej do dołu. Dziób krótki niebieskawo-szary. Kuropatwa bytuje najchętniej na suchych polach uprawnych przeplatanych krzakami, kamionkami lub małymi laskami, które dają schronienie przed drapieżnikami skrzydlatymi i w czasie zawiei śnieżnych. Kuropatwa żywi się głównie nasionami chwastów, traw i ziół, ziarnem zbóż, jagodami krzewów, a ponadto owadami, chrząszczami, gąsienicami i muchami. Kuropatwy jedzą również zieleninę, małe listki, kapustę i koniczynę. Ziarno prosa, konopi, tatarki i pszenicy jest ich przysmakiem. Bardzo młode kuropatwy żywią się przede wszystkim owadami. W zimie kuropatwy żyją oziminami zbóż.

W końcu zimy (luty-marzec) stada kuropatw rozbijają się na pary, które obierają sobie rewir bytowania i tej ostoi bronią przed inną parą. W maju-czerwcu kura składa 10-15 jaj, a czasem więcej, w gnieździe na ziemi, na które wyszukuje małe wgłębienie, najczęściej na łące lub w polu zasianym koniczyną, rzepakiem, zbożem lub mieszanką, a następnie wyściela je trawą. Również po zniszczeniu pierwszego gniazda kury znoszą jaja jeszcze raz, ale wtedy już mniej, 6-8 sztuk. Wysiadywanie trwa 24 - 25 dni. Jaja są koloru oliwkowo-brunatnego. Zarówno kura, jak i kogut są troskliwymi rodzicami w wychowywaniu młodych. W okresie wysiadywania matka pozostaje na gnieździe bardzo wytrwale i często traci życie pod kosą żniwiarzy. Młode kuropatwy mają pierwsze upierzenie popielate o zielonkawym odcieniu i stąd ich nazwa "zielonki". Pełną dojrzałość osiągają po 5-6 miesiącach.

Kuropatwy, z wyjątkiem okresu lęgów, żyją gromadnie. Stado tworzy zwykle para starek i młode, a więc jedna rodzina. Zwykle stado prowadzi stara kura, a nad bezpieczeństwem stada czuwa kogut. Kuropatwy żerują w dzień. Ranne przeloty mają dla myśliwego szczególne znaczenie, gdyż obserwując je można ustalić, gdzie w ciągu dnia odnaleźć kuropatwy. Zimą w czasie dużych śniegów kuropatwy zbliżają się do zabudowań gospodarczych lub w celu zdobycia żeru z końskich odchodów siedzą w pobliżu dróg, którymi jeżdżą pojazdy konne. 

Polowanie

Na kuropatwę poluje się przeważnie indywidualnie z psem. Polowanie indywidualne odbywa się w ten sposób, że po rozpoznaniu terenu i ustaleniu, gadzie jest jakieś kartoflisko, buraczysko, nie podorane ściernisko lub pole pokryte jeszcze roślinnością, wchodzi się na tu pole pod wiatr kierując się w miarę możności w poprzek redlin, wtedy bowiem kuropatwy podrywają się, a nie uciekają wzdłuż redlin. Polując z psem legawym trzeba patrzeć na jego zachowanie: jeżeli wystawia, wówczas należy wolno iść do przodu, co daje możność podejścia bliżej na strzał, a ponadto kuropatwy będą podnosić się pojedynczo. Po strzałach myśliwy powinien zapamiętać miejsce, gdzie spadła ubita sztuka oraz gdzie zapadła reszta rozbitego stada. W poszukiwaniu tych ostatnich należy podchodzić ze strony przeciwnej do kierunku strzału, tzn. od tej, w którą kierowały swój lot. Obowiązkiem myśliwego jest odszukać wszystkie postrzałki.