Przydatność tej rasy w myślistwie jest ogromna. Jagdteriery przez wielu myśliwych uznawane są za świetnych dzikarzy. Jakie zatem mają przymioty?
Opis tej rasy warto rozpocząć od podkreślenia ich niezwykłej zwinności i szybkości. Mimo, że są to psy nieduże to są pełne temperamentu i łatwo przywiązują się do człowieka. W sytuacjach zagrożenia potrafią stawać w swojej obronie, charakteryzują się wielką odwagą i zaciętością. Mimo średnich rozmiarów nadrabiają szczekliwością i dynamiką. Dobrze ułożony pies doskonale spisuje się jako towarzysz na łowach. Obdarzony potrafi być pasją i oddaniem w tym co robi. Dodatkowo ważne, choćby z perspektywy polowania na dziki, są one odporne na ból. Nie wystraszy go ani szarża odyńca, czy rana odniesiona podczas polowania. Ma taką psychikę i odporność, że po przykrym zdarzeniu jest w stanie nadal być pełnowartościowym psem myśliwskim.
Z perspektywy opiekuna ważne, że niemiecki terier myśliwski jest zahartowany i odporny, nie wymaga nadmiernej pielęgnacji. Wymaga oczywiście dyscypliny, ale nie jest trudny do ułożenia. W łowiectwie może być używany jako norowiec, dzikarz, tropowiec, płochacz i aporter. Mimo, ze ma tyle przymiotów właściciel powinien poznać dokładnie jego uwarunkowania psychiczne. To pozwoli osadzić pupila w dziedzinie, która przyniesie najlepsze wyniki. Cechy te można rozpoznać już u kilkumiesięcznych szczeniaków. Jeśli się zdecydujemy na tę rasę warto pamiętać, że psy te wymagają dużej ilości ruchu. Niemiecki terier myśliwski - jagdterier jest skutecznym uczestnikiem łowów.
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Bywają jagdteriery niezastąpione! Poluję z nimi już ponad 30 lat. Ale nie polecałbym ich młodym, początkującym myśliwym, menerom, by się na nich uczyć. Trzeba coś wiedzieć o psach, umieć je wychowywać i układać, by się brać za jagdteriera. Psy te mają wiele niewątpliwie zalet już tu wymienionych, bywają doskonałymi dzikarzami. Ale mają niestety jedną zasadniczą wadę- w moim przypadku. Są urodzonymi norowcami- bez żadnej potrzeby ich układania; to mają w genach. A w łowisku, gdzie jagdtereier posmakował nor- wie gdzie one są i tam jest on wyłącznie norowcem, a norowce żyją krótko, czasami bardzo krótko. Darz Bór1
Mam suczkę tej rasy. niesamowity wariat ;) kiedy na coś poluje to jest bardzo zawzięta i nie odpuści aż nie dopnie swego. bardzo lubi biegać i aportować ;) potrzebuje dużego podwórka na swoje manewry. Po za tym bardzo inteligentna, czujna i opiekuńcza. Pierwszy rok pod względem wychowawczym jest ciężki, ale chyba tak jest w większości przypadków tej rasy. Teraz nie zamieniłbym na żadną inną rasę.......
Potwierdzam powyższy tekst, bo mam dwa i jestem w nich po prostu zakochany. Wcześniej miałem jamniki i raz Gończego ale Jagdteriery są naprawdę Bosssskie. Dodam, że np. w obronie własnego stada (rodziny) pójdą walczyć nawet jak wiedzą, że zginą. DYSCYPLINA?...oj bez tego pies nie da się ułożyć i przyznam odważnie, że pies jest w pełni użytkowy-powtarzam w pełni dopiero po 1,5 roku ale później to już jest po prostu "poezyja". Biorąc drugiego psa "sukę" z hodowli, Hodowca był niesamowicie zaskoczony kiedy przyuczałem sunię w wieku 4 m-cy do kontaktu z dzikami w obecności dorosłego Jagdteriera i po obejrzeniu filmiku przesłanego pocztą po prostu zdębiał i to jest cudowna frajda. Pozdrawiam wszystkich miłośników tej rasy. Aaaaaa i odradzam łączenie układania psa na dziki i na nory-trzeba się zdecydować albo nory albo dziki, bo kaczki to aportuje bez nauki