Jeleń europejski nizinny. Byk ma wysokość w kłębie -130-150 cm, długość tułowia ok. 140 cm i masę po wypatroszeniu 130-190 kg, wieniec 3,5-8 kg. Długość tyk ok. 90 cm. Łania ma masę 70- 120 kg.
Jeleń karpacki i mazurski ma wszystkie podane wyżej wielkość: często w górnych liczbach, a nawet je przekracza, w szczególności jeśli chodzi o potęgę wieńca (6-12 kg) i masę tuszy (130- 230 kg).
Jeleń sika ma wysokość w barku ok. 80 cm, długość ciała do 170 cm i masę do 60 kg, wieniec 3-5 kg. Od wszystkich tych wymiarów istnieją w naturze odchylenia zarówno w dół jak w górę i dlatego stanowią one tylko przybliżone określenie. W jakich warunkach środowiskowych żyje jeleń? Jelenie bytują w dużych kompleksach leśnych, raczej nie mniejszych niż 1000 ha, o drzewostanie mieszanym liściasto-iglastym jak i jednolitym iglastym oraz z dostępem do wody. Jeleń lubi spokój i dlatego ostoję obiera w miejscach, w których nie jest niepokojony przez człowieka. Nie lubi także sąsiedztwa większego stanu sam. Przyzwyczaja się jednak do hałasów wywołanych przejeżdżającymi traktorami, pociągami lub samochodami, a nawet do huków wybuchów w kamieniołomach lub innych.
Jaki jest tryb życia jeleni? Jelenie w zasadzie żyją w chmarach. W zimie i na wiosnę łanie oraz młode byki w wieku 1-3 lat tworzą chmarę, którą prowadzi na żer i czuwa nad jej bezpieczeństwem doświadczona, starsza łania mająca cielaka, nazywana licówką lub przodownicą. W okresie rykowiska na końcu chmary idą łanie bez cieląt, a ostatni idzie byk, i to w pewnej odległości od nich. Byki od 4 roku życia tworzą osobne chmary, które prowadzi przeważnie młody byk. Starsze byki chodzą z boku takiej chmary lub na jej końcu, a wychodząc z gęstwiny na otwartą przestrzeń, stary byk wychodzi po chwili oczekiwania. W okresie około 6 tygodni przed wycieleniem się (w kwietniu-maju) łanie wysokocielne oddzielają się od chmary. Po ocieleniu się (w maju - czerwcu) i odchowaniu nieco cielaka, po 3 tygodniach łączą się dwie - trzy łanie z cielakami w małą chmarę.
Na przełomie lipca i sierpnia chmary byków rozpadają się. Byki czując zbliżający się okres rui szukają sobie ostoi i intensywnie zerując nabierają wagi (tzw. byki łojne, kraśne). Z rozpoczęciem rui byki podejmują często dalekie wędrówki w poszukiwaniu łań i do miejsc rykowiskowych. Chodzą wtedy ze spuszczonym łbem wietrząc za łaniami, są mało ostrożne. W okresie rykowiska byki gromadzą łanie przy sobie, tworząc chmarę, którą prowadzi łania i czuwa nad jej bezpieczeństwem. Przy zmianie miejsca zalegania lub żerowania chmary na przedzie zawsze idzie łania - licówka, a byk na końcu, często nawet w pewnej odległości za łaniami. Po rykowisku byki (spadłe) odchodzą do swoich ostoi, a nawet zaszywają się w zacisze i tam wypoczywają nabierając sił przez okres 2 miesięcy, potem wracają do życia w chmarze byków. Najstarsze byki żyją samotnie w ukryciu, w najbardziej odosobnionych ostojach.
W czasie deszczu i rannej rosy jelenie przebywają w drągowinie. Po deszczu wychodzą na polany i łąki. W dni chłodne i wietrzne jelenie przebywają w gęstwinie krzaków lub w młodnikach, aby chronić się przed zimnem i wobec trudności rozróżniania trzasków gałęzi powodowanych wiatrem od tych, które znamionują zbliżające się niebezpieczeństwo. W słoneczny dzień pozostają w drągowinie, w kępach podszytu lub trawie leśnej polany, gdzie mogą wygrzewać się na słońcu. Jeleń ciągnie (chodzi) przeważnie pod wiatr. Ma on kilka ostoi, do których zachodzi w zależności od kierunku wiatru. Porusza się z dużą ostrożnością i stara się iść jak najciszej, dlatego woli ciągnąć raczej przez starodrzew niż gęstwiny; ma tam również większą swobodę ruchów ze względu na rozłożystość wieńca i może poruszać się bez potrącania nimi o gałęzie. Jelenie lubią kąpać się w błocie lub kałuży (kąpielisko, babrzysko), tarzają się w nich również na grzbiecie. Babrzą się zarówno dla ochłody jak i dla usunięcia pasożytów skóry. Po kąpieli wycierają się o pnie drzew (malują).
Komentarze opinie