Polowanie z podchodu Współczesnym myśliwym trudno sobie wyobrazić, że dawniej nie polowano choćby z podestu na drzewie, albo z zawisu. A przecież metody te stały się dopiero popularne w latach siedemdziesiątych. Zwierzyna więc była najczęściej pozyskiwana za sprawą polowań z podchodu.
Kiedy w takim razie polować? Najlepiej wybierać dni pochmurne, mokre, wietrzne, ponieważ przy takich warunkach pogodowych zwiększa się szansa, że zwierzyna nie zwietrzy naszej obecności. Korzystne jest również występowanie mgły, gdyż np. jelenie czują się w takich warunkach pewniej. Oprócz tego bardzo ważne jest wybranie dogodnego miejsca do polowania z podchodu. Teren ten musi być gęsto porośnięty, ale też nie ograniczać pola widzenia. Trzeba przecież pamiętać by nie robić przy tym zbytniego hałasu, zwierzyna ma wyczulone zmysły.
Myśliwi, którzy wprawili się w polowaniach z podchodu dobrze wiedzę, jak ważny jest odpowiedni strój i wyposażenie. Nie ma mowy o ciężkich myśliwskich butach, dlatego że same w sobie zbyt dużo ważą, a także zatrzymują błoto. To w konsekwencji utrudnia penetrację i podchodzenie danej zwierzyny. Warto dlatego wyposażyć się w parę lekkich, wodoodpornych butów ze specjalnymi podeszwami oraz założyć ubrania, które nie będą szeleścić. W ekwipunku myśliwskich powinna znaleźć się oczywiście lornetka, wskazana byłaby lekka, o szerokim polu widzenia. Również polecany jest kompas, GPS by trzymać się trasy oraz detektor wiatru, by kontrolować czy wiatr mamy na siebie. W trakcie polowań między drzewami, w gęstych zaroślach, warto przyjrzeć się uważnie uformowaniu drzewostanu. Kształtują one bowiem sposób rozchodzenia się wiatru. Konary wychylone ku górze będą podnosiły wiatr, podczas gdy te skierowane ku dołowi będą go przyciskały ku ziemi.
Do czego możemy porównać polowanie z podchodu? Przypomina on z całą pewnością styl polowania kota, czyli osobnik pełza i podkrada się do zdobyczy. Wzrok myśliwego musi być cały czas wytężony, ponieważ podchodząc do upatrzonej zwierzyny może być obserwowany przez drugie z nich. Ratuje go wtedy tylko stoicki spokój i bezruch. Warto pamiętać o wskazanych strategiach, ponieważ mogą one zapewnić myśliwemu sukces. polowanie z podchodu
Kolego Koser, w pełni podzielam twoje uwagi, choć to stary artykuł, to czuje się jakbym czytał instrukcję harcerzy o zabawach w podchodach albo pisze to ktoś niemający pojęcia o polowaniu.
Artykulik to taki kogiel - mogiel. Najbardziej rozbawiły mnie zalecenia o posługiwaniu się GPS i dedektorem wiatru. Polując na zwierzynę z podchodu powinniśmy znać topografię obwodu na pamięć. Natomiast wiatr trzeba nauczyć się "czuć" bez elektronicznych wiatraczków. Prawdą jest natomiast ciche zachowanie się w lesie. Często n.p. na osiedlach mieszkaniowych w blokach wystarczy zatrzymać się na klatce schodowej i posłuchać Jak "nasz" potencjalny myśliwy idzie pod górę na wyższe piętro. Odnosi się wrażenie, że to słoń idzie po tych schodach. Później takiemu zawodnikowi na leśnej ścieżce nie pomoże żaden dedektor wiatru, GPS, super buty czy niezmiernie lekka lornetka.
Osobiście wolę ten rodzaj polowania niż statyczne siedzenie na zasiadce. Co do wiatru się zgodzę, że otępia zmysł słuchu zwierzyny. Jednak nie może być to porywisty wiatr lub wichura ponieważ wtey zwierz nie wychodzi z lasu. A co do magły to nadaje się do polowań na gęsi - ciągną niżej, a przy polowaniach na zwierzynę grubą jest niewskazana. Zmienia punkt celowanie (potwierdzone naukowo) oraz mocno "łapie" optykę. Darz Bór
zwłaszcza sarny, gdy wieje wiatr są strasznie zamulone jak by polegały wyłącznie na wzroku, bo po pierwsze zapach człowieka jest szybko rozwiewany, po drugie szum zagłusza kroki podchodzącego, zauważyłem to sam w ostatnich dniach
odpowiedz
Zgłoś wpis
Podziel się swoją opinią
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Kolego Koser, w pełni podzielam twoje uwagi, choć to stary artykuł, to czuje się jakbym czytał instrukcję harcerzy o zabawach w podchodach albo pisze to ktoś niemający pojęcia o polowaniu.
Artykulik to taki kogiel - mogiel. Najbardziej rozbawiły mnie zalecenia o posługiwaniu się GPS i dedektorem wiatru. Polując na zwierzynę z podchodu powinniśmy znać topografię obwodu na pamięć. Natomiast wiatr trzeba nauczyć się "czuć" bez elektronicznych wiatraczków. Prawdą jest natomiast ciche zachowanie się w lesie. Często n.p. na osiedlach mieszkaniowych w blokach wystarczy zatrzymać się na klatce schodowej i posłuchać Jak "nasz" potencjalny myśliwy idzie pod górę na wyższe piętro. Odnosi się wrażenie, że to słoń idzie po tych schodach. Później takiemu zawodnikowi na leśnej ścieżce nie pomoże żaden dedektor wiatru, GPS, super buty czy niezmiernie lekka lornetka.
Osobiście wolę ten rodzaj polowania niż statyczne siedzenie na zasiadce. Co do wiatru się zgodzę, że otępia zmysł słuchu zwierzyny. Jednak nie może być to porywisty wiatr lub wichura ponieważ wtey zwierz nie wychodzi z lasu. A co do magły to nadaje się do polowań na gęsi - ciągną niżej, a przy polowaniach na zwierzynę grubą jest niewskazana. Zmienia punkt celowanie (potwierdzone naukowo) oraz mocno "łapie" optykę. Darz Bór
zwłaszcza sarny, gdy wieje wiatr są strasznie zamulone jak by polegały wyłącznie na wzroku, bo po pierwsze zapach człowieka jest szybko rozwiewany, po drugie szum zagłusza kroki podchodzącego, zauważyłem to sam w ostatnich dniach