Śmierć saren W powiecie płockim od grudnia w niewyjaśnionych okolicznościach padają sarny. Hipotez na wyjaśnienie tej sytuacji jest wiele. Pojawiają się głosy, że wszystkiemu winna jest zima i brak pożywienia. Jednym słowem głód i niskie temperatury morzą leśną zwierzynę. Nie pomagają tu nawet akcje dokarmiania prowadzone przez myśliwych i nadleśnictwo oraz tworzenie paśników. Kolejna teoria, wyjaśniająca nagminną śmiertelność saren, stawia na wzmożony ruch samochodów. Natężenie komunikacyjne powoduje bowiem straty w populacji zwierząt, stają się one przecież ofiarami wypadków drogowych. W gminie Słupno w powiecie płockim zajęto się jednak sprawą bardzo dokładnie. Zarówno przedstawiciele kół łowieckich działających na tym terenie, jak i nadleśnictwo od razu wyeliminowało teorie o niedożywieniu zwierząt. Przecież zarówno sarny, dziki, lisy, zające posiadają naturalne systemy obronne przystosowujące je do przetrwania w trudnych, zimowych warunkach. Dodatkowo przez cały okres zimy odpowiednie służby monitorują tereny leśne i rozkładają pożywienie, by w skrajnych przypadkach pomóc zwierzynie. Służby leśne potwierdzają jednak, że wiele zwierząt pada niestety w wyniku wypadków drogowych. Z ostatnich danych wynika, że w przeciągu kilku miesięcy pod kołami samochodów zginęło ok. 30 sztuk leśnej zwierzyny. Mimo, że wyeliminowano dwie teorie to pojawiła się kolejna. Jak się okazało na terenie gminy Słupno uprawiany jest często rzepak, a rolnicy by wzmocni uprawy stosują pestycydy. Młode sarny, które żywią się pędami rzepaku ukrytymi pod śniegiem, nie są odporne na działanie środków ochrony roślin. Osobniki dorosłe wypracowały sobie już swoistą odporność, zaś młode są szczególnie wrażliwe. I tak wyjaśniono, czym spowodowana jest nagła śmierć saren i uszczuplanie jej populacji. Strażnicy leśni podjęli już kroki w celu uchronienia reszty populacji. Sukcesywnie starają się zwabić zwierzynę na inne tereny za pomocą pożywienia. Równocześnie odwołano odstrzał saren na tym terenie, by odnowić gatunek. Jednak to jest tylko pomoc doraźna, pestycydy będę i tak stosowane przez rolników. Śmierć saren
Na obszarach o dużym zagęszczeniu wsi i miast znaczącym problemem są bezpańskie psy, które to działające w zorganizowanych grupach czynią znaczące szkody także w pogłowiu dorosłych osobników. Lisy i tak duża ich populacja są także dużym zagrożeniem głównie dla pogłowia koźląt.Tak że koledzy do roboty . W kołach łowieckich trzeba zwiększyć nacisk na odstrzał lisa. Ale do tego każdy myśliwy powinien odstrzał lisa traktować jako priorytet i obowiązek podczas pobytu w łowisku. Pozdrawiam wszystkich. Darz Bór.
Artykuł bardzo ciekawy, pokazujący różnorodne podejście do śmiertelności sarny. Bardzo dobrze, że pojawił się ktoś, kto tę sprawę poruszył, bo zaczyna to być problemem dla nas wszystkich. Bardzo niepokojące jest to, że dramat ten dzieje się chyba na terenie całego kraju. Osobiście nie zgadzam się z hipotezą I, czyli stwierdzeniem, że sarna pada z powodu zimy i barku pożywienia, z czym jak widać z opisu nie zgadza się także autor artykułu i bardzo precyzyjnie wyjaśnia to zdolnością zwierząt w przystosowaniu się do ciężkich warunków życiowych (późna jesień, zima). Zgadzam się, że na pewno coś w tym ciężkim okresie ginie, ale są to, moim zdaniem, tylko pojedyncze osobniki, które są słabsze fizycznie lub chore. Są to jednak przypadki sporadyczne, działające jako selekcja naturalna. Jeżeli chodzi o brak pożywienia, jest on na pewno bardzo ograniczony do zasobów naturalnych w uprawach rolnych (przy zmarzniętej ziemi, przy grubej pokrywie śnieżnej). Mimo tego sarna instynktownie w takich sytuacjach, podchodzi bliżej osiedli ludzkich i w miejsca gdzie myśliwi i rolnicy wykładają karmę w postaci siana, kasztanów, itp. Nie znam koła łowieckiego, które w takich okresach nie dbało by o zwierzynę, a w szczególności sarnę. Tu robię wielki ukłon w kierunku ludności wiejskiej, która w znacznym stopniu wspiera nas w tych działaniach, tak przynajmniej jest w naszych obwodach łowieckich, czego najlepszym przykładem są rolnicy z miejscowości Wierzch na opolszczyźnie. Zdarzają się u nas także potrącenia zwierzyny na drogach, są to jednak przypadki, moim zdaniem, nieznacznie wpływające na podwyższenie wskaźnika śmiertelności sarny.Co do oprysków zgodzę się, że jest on jedną z poważnych przyczyn, ale przy wzięciu pod uwagę całokształtu oprysku, i nie tylko przeciw chwastom, ale także przeciw chorobom roślin, przeciw owadom, itp. Autor nie mówi nic o bardzo dużym wzroście pogłowia lisa, który moim zdaniem, bardzo mocno przyczynia się do zwiększania śmiertelności sarny (przy norach lisich znajdowane są kości koźląt), i nie tylko. Jego ofiarami są także zające, kuropatwy, bażanty. Nie waham się się tu powiedzieć, że powodem tego jest wprowadzenie szczepienia lisów przeciw wściekliźnie. Choroba ta praktycznie została, że tak powiem, uduszona, ale spowodowało to eksplozyjny wzrost liczebności tego drapieżnika, który poprzez wzrost pogłowia nie może zaspokoić swoichpotrzeb żywieniowych gryzoniami leśnymi i polnymi. Uważam, że znaczna ekspansja lisa jest jednym z głównych powodów zanikania rodzimej zwierzyny drobnej, o której wspominam powyżej. Wszystko wskazuje na to, że dobiera się on także i do sarny.
Artykuł bardzo ciekawy, pokazujący różnorodne podejście do śmiertelności sarny. Bardzo dobrze, że pojawił się ktoś, kto tę sprawę poruszył, bo zaczyna to być problemem dla nas wszystkich. Bardzo niepokojące jest to, że dramat ten dzieje się chyba na terenie całego kraju. Osobiście nie zgadzam się z hipotezą I, czyli tym, że sarna pada z powodu zimy i braku pożywienia. Zresztą bardzo precyzyjnie wyjaśnił to autor artykułu zdolnością zwierząt do przystosowania się do takich warunków życia. Na pewno coś tam ginie, ale są to tylko pojedyncze osobniki, które są słabsze fizycznie lub chore. Są to jednak przypadki bardzo sporadyczne i działają one jako naturalna selekcja. Jeżeli chodzi o brak pożywienia, jest on na pewno bardzo ograniczony do zasobów naturalnych takich jak np. ozimina, czy inne (przy zmarzniętej ziemi i przy grubej pokrywie śnieżnej). Mimo tego sarna instynktownie w tym czasie, podchodzi bliżej osiedli ludzkich i w miejsca gdzie myśliwi i rolnicy wykładają karmę w postaci siana, kasztanów, itp. Nie znam koła, które w takich okresach nie dbało by o zwierzynę, a szczególnie sarnę. Tu robię wielki ukłon w kierunku ludności wiejskiej, która w znacznym stopniu wspiera nas w tych działaniach, tak przynajmniej jest w naszych obwodach łowieckich, czego najlepszym przykładem są rolnicy z miejscowości Wierzch na opolszczyźnie. Zdarzają się u nas potrącenia zwierzyny na drogach, są to jednak przypadki, moim zdaniem nieznacznie wpływające na podwyższenie wskaźnika śmiertelności sarny. Co do oprysków zgodzę się, że jest on jedną z poważniejszych przyczyn, ale przy wzięciu pod uwagę całokształtu stosowania oprysków w uprawach rolniczych. Autor nie mówi nic o bardzo dużym wzroście pogłowia lisa, który bardzo mocno przyczynia się do zwiększania śmiertelneści sarny (przy norach lisich znajdowane są spore ilości kości koźląt), i nie tylko. Jego ofiarami są także zające, kuropatwy i bażanty. Nie waham się tu powiedzieć, że powodem tego jest wprowadzenie szczepienia lisów przeciw wściekliźnie. Choroba ta praktycznie została, że tak powiem, uduszona, ale spowodowało to eksplozyjny wzrost liczebności tego drapieżnika, który nie może zaspokoić swoich potrzeb żywieniowych gryzoniami polnymi i leśnymi. Lis jest jednym z głównych powodów zanikania rodzimej zwierzyny drobnej, o której wspominam powyżej. Dobiera się, niestety także, i do sarny.
odpowiedz
Zgłoś wpis
Podziel się swoją opinią
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Na obszarach o dużym zagęszczeniu wsi i miast znaczącym problemem są bezpańskie psy, które to działające w zorganizowanych grupach czynią znaczące szkody także w pogłowiu dorosłych osobników. Lisy i tak duża ich populacja są także dużym zagrożeniem głównie dla pogłowia koźląt.Tak że koledzy do roboty . W kołach łowieckich trzeba zwiększyć nacisk na odstrzał lisa. Ale do tego każdy myśliwy powinien odstrzał lisa traktować jako priorytet i obowiązek podczas pobytu w łowisku. Pozdrawiam wszystkich. Darz Bór.
Artykuł bardzo ciekawy, pokazujący różnorodne podejście do śmiertelności sarny. Bardzo dobrze, że pojawił się ktoś, kto tę sprawę poruszył, bo zaczyna to być problemem dla nas wszystkich. Bardzo niepokojące jest to, że dramat ten dzieje się chyba na terenie całego kraju. Osobiście nie zgadzam się z hipotezą I, czyli stwierdzeniem, że sarna pada z powodu zimy i barku pożywienia, z czym jak widać z opisu nie zgadza się także autor artykułu i bardzo precyzyjnie wyjaśnia to zdolnością zwierząt w przystosowaniu się do ciężkich warunków życiowych (późna jesień, zima). Zgadzam się, że na pewno coś w tym ciężkim okresie ginie, ale są to, moim zdaniem, tylko pojedyncze osobniki, które są słabsze fizycznie lub chore. Są to jednak przypadki sporadyczne, działające jako selekcja naturalna. Jeżeli chodzi o brak pożywienia, jest on na pewno bardzo ograniczony do zasobów naturalnych w uprawach rolnych (przy zmarzniętej ziemi, przy grubej pokrywie śnieżnej). Mimo tego sarna instynktownie w takich sytuacjach, podchodzi bliżej osiedli ludzkich i w miejsca gdzie myśliwi i rolnicy wykładają karmę w postaci siana, kasztanów, itp. Nie znam koła łowieckiego, które w takich okresach nie dbało by o zwierzynę, a w szczególności sarnę. Tu robię wielki ukłon w kierunku ludności wiejskiej, która w znacznym stopniu wspiera nas w tych działaniach, tak przynajmniej jest w naszych obwodach łowieckich, czego najlepszym przykładem są rolnicy z miejscowości Wierzch na opolszczyźnie. Zdarzają się u nas także potrącenia zwierzyny na drogach, są to jednak przypadki, moim zdaniem, nieznacznie wpływające na podwyższenie wskaźnika śmiertelności sarny.Co do oprysków zgodzę się, że jest on jedną z poważnych przyczyn, ale przy wzięciu pod uwagę całokształtu oprysku, i nie tylko przeciw chwastom, ale także przeciw chorobom roślin, przeciw owadom, itp. Autor nie mówi nic o bardzo dużym wzroście pogłowia lisa, który moim zdaniem, bardzo mocno przyczynia się do zwiększania śmiertelności sarny (przy norach lisich znajdowane są kości koźląt), i nie tylko. Jego ofiarami są także zające, kuropatwy, bażanty. Nie waham się się tu powiedzieć, że powodem tego jest wprowadzenie szczepienia lisów przeciw wściekliźnie. Choroba ta praktycznie została, że tak powiem, uduszona, ale spowodowało to eksplozyjny wzrost liczebności tego drapieżnika, który poprzez wzrost pogłowia nie może zaspokoić swoichpotrzeb żywieniowych gryzoniami leśnymi i polnymi. Uważam, że znaczna ekspansja lisa jest jednym z głównych powodów zanikania rodzimej zwierzyny drobnej, o której wspominam powyżej. Wszystko wskazuje na to, że dobiera się on także i do sarny.
Artykuł bardzo ciekawy, pokazujący różnorodne podejście do śmiertelności sarny. Bardzo dobrze, że pojawił się ktoś, kto tę sprawę poruszył, bo zaczyna to być problemem dla nas wszystkich. Bardzo niepokojące jest to, że dramat ten dzieje się chyba na terenie całego kraju. Osobiście nie zgadzam się z hipotezą I, czyli tym, że sarna pada z powodu zimy i braku pożywienia. Zresztą bardzo precyzyjnie wyjaśnił to autor artykułu zdolnością zwierząt do przystosowania się do takich warunków życia. Na pewno coś tam ginie, ale są to tylko pojedyncze osobniki, które są słabsze fizycznie lub chore. Są to jednak przypadki bardzo sporadyczne i działają one jako naturalna selekcja. Jeżeli chodzi o brak pożywienia, jest on na pewno bardzo ograniczony do zasobów naturalnych takich jak np. ozimina, czy inne (przy zmarzniętej ziemi i przy grubej pokrywie śnieżnej). Mimo tego sarna instynktownie w tym czasie, podchodzi bliżej osiedli ludzkich i w miejsca gdzie myśliwi i rolnicy wykładają karmę w postaci siana, kasztanów, itp. Nie znam koła, które w takich okresach nie dbało by o zwierzynę, a szczególnie sarnę. Tu robię wielki ukłon w kierunku ludności wiejskiej, która w znacznym stopniu wspiera nas w tych działaniach, tak przynajmniej jest w naszych obwodach łowieckich, czego najlepszym przykładem są rolnicy z miejscowości Wierzch na opolszczyźnie. Zdarzają się u nas potrącenia zwierzyny na drogach, są to jednak przypadki, moim zdaniem nieznacznie wpływające na podwyższenie wskaźnika śmiertelności sarny. Co do oprysków zgodzę się, że jest on jedną z poważniejszych przyczyn, ale przy wzięciu pod uwagę całokształtu stosowania oprysków w uprawach rolniczych. Autor nie mówi nic o bardzo dużym wzroście pogłowia lisa, który bardzo mocno przyczynia się do zwiększania śmiertelneści sarny (przy norach lisich znajdowane są spore ilości kości koźląt), i nie tylko. Jego ofiarami są także zające, kuropatwy i bażanty. Nie waham się tu powiedzieć, że powodem tego jest wprowadzenie szczepienia lisów przeciw wściekliźnie. Choroba ta praktycznie została, że tak powiem, uduszona, ale spowodowało to eksplozyjny wzrost liczebności tego drapieżnika, który nie może zaspokoić swoich potrzeb żywieniowych gryzoniami polnymi i leśnymi. Lis jest jednym z głównych powodów zanikania rodzimej zwierzyny drobnej, o której wspominam powyżej. Dobiera się, niestety także, i do sarny.