Tryb życia dzików – wataha, kąpiel, żer

Watahy rządzą się ściśle określonym porządkiem. Upraszczając, wygląda on następująco: na przedzie, prowadząca watahę, locha, za nią warchlaki, potem przelatki, wycinki i jałowe lochy. Gdy na dworze mróz i śnieg, dziki łączą się w większe watahy, dzięki czemu łatwiej im przetrwać. Mocniejsze dziki przeorują biały puch, dokopując się do karmy, którą następnie częstują się warchlaki i lochy.

Jak sądzę, portal poluje.pl służy szerzeniu wiedzy niezbędnej każdemu myśliwemu, dzieleniu się radą, wymianie opinii na tematy związane z naszą pasją. Zdecydowałem się na pisanie tekstów o charakterze ogólnym, bardziej podstawowym, gdyż myślę, że taka wiedza zawsze może się przydać zwłaszcza początkującym myśliwym. Liczę tutaj na wyrozumiałość koleżanek i kolegów myśliwych, gdyż doświadczenie na tym polu zbieram od niedawna. W tekstach swoich będą się opierał na kliku książkach z domowej biblioteczki (odziedziczonych po ojcu myśliwym) i na tym, czego nauczyłem się od innych. Chętnie wysłucham wszelkich uwag i wskazówek.

Tyle słowem wytłumaczenia mojego debiutu na poluje.pl. A wracając do trybu życia dzików, a raczej do tego, co powinniśmy wiedzieć na ten temat.

Barłogi
Dziki za dnia przebywają w swoich barłogach, które urządzają sobie np. w młodnikach świerkowych czy sosnowych, w każdym razie przeważnie w leśnych gęstwinach lub w podmokłych szuwarach. Latem legowiska dzików można też spotkać na polu kukurydzy czy w zbożu.

Kąpiel w błocie
Aktywność dzików zaczyna się wieczorem. Wtedy to wstają z barłogu i albo idą wprost na żer, albo wcześniej do kąpieliska, by wytarzać się w błocie. Po co? Nie tylko dla ochłody, również po to, by pozbyć się pasożytów i wszelkich insektów. Po „kąpieli” wycierają się – mówiąc tradycyjnie: malują – o najczęściej iglaste drzewa, a wtarta w szczecinę (pióra) żywica tworzy mocny pancerz.

Żer
Żer dzików ma miejsce w nocy. Jako pierwsze wyruszają najczęściej lochy z warchlakami, starsze rozpoczynają tę czynność głębokim wieczorem. Zwierzęta te rzadko wychodzą na otwartą przestrzeń, z reguły idą gęstwiną. Czasami może nawet zdziwić, jak długą drogę są w stanie przebyć, zwłaszcza gdy skusi ich pyszne kartoflisko lub owoce dębów czy buków. Przy księżycu dziki żerują najczęściej w cieniu ściany lasu. Żer kończy się o świcie, tylko stare odyńce wracają do barłogu wcześniej.