Wabienie jeleni to prawdziwa sztuka. Najbardziej doświadczeni i wytrwali myśliwi mogą poszczycić się tą umiejętnością. Mistrzowie niechętnie zdradzają swoje sposoby i odkrywają tajemnice, bo zwabienie jelenia to prawdziwie trudna umiejętność, którą zdobywa się latami. Sztuka wabienia tej zwierzyny tkwi z jednej strony w znajomości odgłosów byków, zaś z drugiej w posiadaniu przez myśliwego niezwykle dobrego słuchu muzycznego. To jest niezwykle istotne by szybko odróżnić zwierzynę i tym samym zweryfikować jaki byk gra, czy jest to młody byk (tzw. kibic) czy też mamy do czynienia z bykiem prowadzącym chmarę. Znawcy podkreślają, że naukę wabienia jeleni należy rozpocząć jednak od rozpoznawania i naśladowania dźwięków wydawanych przez byki w trakcie rykowiska. Tutaj paleta odgłosów jest bogata. Rozpoczyna się od odgłosu młodego byka szukającego łani, przez głos gonu za rywalem, a kończy się na ryku triumfu po wygranej walce. Asortyment wabików przydatnych w trakcie rykowiska jest niezwykle dużo. Powszechna jest muszla trytona, lecz gra na niej wymaga zarówno wprawy, jak i doświadczenia. Na początku przygody wabienia jeleni odpowiednie będzie korzystanie z wyszlifowanego rogu bydła węgierskiego. Dodatkowo myśliwi mogą próbować swoich sił stosując wysuwaną tubę, która wykonywana jest z materiałów drewnopodobnych. Dobrze jest również zapoznać się z technikami stosowanymi przez znawców, choćby biorąc udział jako widz w mistrzostwach wabienia jeleni. Najbardziej utytułowany w tej dziedzinie jest Ludwik Śliwka, któremu udało się zdobyć tytuł Mistrza Europy. Żeby osiągnąć taki sukces i zwabić jelenia trzeba wiele ćwiczyć - życzymy w takim razie myśliwym wytrwałości i udanych polowań na jelenie.
Komentarze opinie