Minął lipiec, minął sierpień, nadszedł wrzesień, Tuż za progiem, w złotej sukni, stoi jesień. Kolorowy tren listowia za nią sunie, Tylko jesień tak malować liście umie. Szary warkocz mgły po łąkach wciąż się snuje, Ziemia sennie już do zimy się szykuje. Wcześniej jednak, tęcz barw na liściach zwiśnie, Zaś słoneczko, chociaż blade, lecz zabłyśnie! Kolie rosy, jak diamenty, zdobią drzewa I nieśmiało, pojedynczy ptaszek śpiewa. Cieszy duszę myśliwego taka jesień - Najwspanialsze widowisko niesie wrzesień, Od jelenich ryków w koło aż drży las, Wszak królewskich godów w puszczy nadszedł czas!
Komentarze opinie